رزومه چیست؟
رزومه در حالت کلی برگه یا فایلی است که وظیفه معرفی توانایی، تخصص و تجارب شما را به کارفرمای آینده شما به عهده دارد. برای انجام این وظیفه مهم باید رزومه خود را به بهترین، مرتب‌ترین و شیک‌ترین حالت ممکن آماده کنید.
در دنیای امروز بسیاری از شرکتها رزومه‌ها را از طریق نرم‌افزارهایی حرفه‌ای بررسی می‌کنند و برای همین استفاده از کلمات کلیدی مناسب در متن رزومه اهمیت زیادی دارد. در حالتی که رزومه شما نیز به صورت دستی و توسط رکروترها یا مدیران استخدامی بررسی شود، زمانی بیش از 30 ثانیه برای بررسی رزومه شما صرف نمی شود. [/cz_title]
بخشهای اصلی رزومه کدام است؟
بخشهای اصلی رزومه شما را عکس رزومه، اطلاعات تماس، سوابق شغلی، مدارک تحصیلی و دوره‌های آموزشی، تواناییهای فنی و فردی و زبانهای خارجی تشکیل می‌دهد. بعضی افراد توصیه می‌کنند که بهتر است علایق و سرگرمیها را نیز قید کنید ولی نوشتن آنها اجباری نیست.[/cz_title]
عکس رزومه
عکس رزومه در خیلی از کشورها ضروری نیست و افراد حتی توصیه می‌کنند رزومه خود را بدون عکس ارسال کنید، ولی در آلمان عکس رزومه اهمیت زیادی دارد. برای گرفتن عکس مناسب به چند نکته کلیدی دقت کنید.
- عکس رزومه شما، عکس پرسنلی که برای پاسپورت یا کارتهای شناسایی استفاده می‌کنید نیست.
- الزامی بر سایز استاندارد مثل 3 در 4 برای عکس رزومه نیست و عکس رزومه شما منطبق با رزومه شما می‌تواند سایزهای مختلفی به صورت افقی یا عمودی داشته باشد.
- معمولا برای عکس رزومه با توجه به موقعیت شغلی می‌توانید پوشش مناسب با شغلتان داشته باشید.
- سعی کنید از لباسهای ساده با رنگ متضاد با پس زمینه تصویر استفاده کنید و از لباسهای راه‌راه یا چهارخانه ترجیحا استفاده نکنید.
[/cz_title]
اطلاعات فردی
در این بخش که در واقع بالاتری بخش رزومه شما در کنار عکس رزومه هست نوشتن بخشهای زیر کافیست و نیازی به دادن اطلاعات اضافه و یا نوشتن موارد مثل وضعیت نظام وظیفه یا وضعیت تاهل یا تعداد فرزندان نیست. مواردی که باید در بخش اطلاعات فردی نوشت عبارتند از:
- نام و نام‌خانوادگی
- شماره تلفن
- آدرس ایمیل
- آدرس محل سکونت: نوشتن آدرس اجباری نیست.
- آدرس پروفایل لینکدین
- آیدی اسکایپ: نوشتن آیدی اجباری نیست.
نوشتن موارد اختیاری بستگی به مدل رزومه و تمایل شخصی شما دارد و ننوشتن آنها نکته منفی برای شما در بر نخواهد داشت.[/cz_title]
سوابق شغلی
برای نوشتن سوابق شغلی خود همیشه سعی کنید نکات زیر را رعایت کنید:
- از جدید به قدیم بنویسید. یعنی کار فعلی بالاتر از کارهای قبلی شما باشد و به همین ترتیب تا انتها.
- روبروی عنوان نام شرکت ترجیحا صنعتی که در آن کار می‌کردید و آدرس وب سایت شرکت را با فونت کوچکتر نیز بنویسید.
- از شرح شغل خود دو تا سه نکته از فعالیتهایی که به عنوان شغلی شما بیشتر مرتبط است را بنویسید.
- در صورتی که به صورت همزمان در چند شرکت مشغول به کار بودید. حتما قید کنید که به صورت پاره وقت کار در این شرکتها کار می‌کردید. در آلمان امکان کار کردن به صورت تمام وقت در دو شرکت متفاوت در یک زمان وجود ندارد.
[/cz_title]
مدارک تحصیلی و آموزشی
در بخش مدارک تحصیلی نیز اگر مدرکی بالاتر از کارشناسی دارید مانند سوابق کاری از بالاترین مدرک به پایین تر مدارک خود را بنویسید. سعی کنید برای هر مدارک تحصیلی عنوان مدرک را کامل بنویسید. یعنی مقطع، عنوان رشته و عنوان گرایش را بنویسید. در صورتیکه پایان نامه داشتید عنوان پایان نامه هم می‌توانید بنویسید. اگر معدل مدرک تحصیلی شما خوب است قید کردن آن نیز مفید است.
برای مدارک آموزشی، عنوان دوره گذرانده شده، میزان ساعتی که دوره دیدید و اگر گواهینامه مرتبط با آن مدرک دارید که به صورت آنلاین قابل نمایش است، لینک گواهینامه دوره خود را نیز بنویسید.
برای دوره‌های آموزشی دوره های رتبط با عنوان شغلی یا دوره‌هایی که مرتبط با ارتقای تواناییهای فردی شما بوده را قید کنید و از نوشتن دوره‌های غیر مرتبط خودداری کنید.[/cz_title]
تواناییهای فنی و فردی
در این بخش برای اینکه خوانایی بهتری داشته باشد، تواناییهای فردی و فنی خود را به صورت مجزا بنویسید به طور مثال اگر برای مشاغل فنی و مهندسی اقدام می‌کنید، اول تواناییهای فنی را بنویسید و بعد تواناییهای فردی را و اگر برای مشاغل مدیریتی اقدام می‌کنید بالعکس.
این امر کمک می‌کند تا در مرحله اول سیستم‌ها بتوانند کلمات کلیدی را به راحتی در رزومه شما پیدا کنند و در مراحل بعدی فرد مصاحبه‌کننده تواناییهای فردی و فنی شما را بشناسد.[/cz_title]
زبانهای خارجی
در این بخش چند اشتباه متداول وجود دارد که افراد معمولا مرتکب می‌شوند.
- نوشتن نمره امتحاناتی مثل آیلتس یا تافل به جای نوشتن میزان دانش زبان انگلیسی
- استفاده از نمودارهای گرافیکی به صورت نقطه یا نمودار، مثلا 4 نقطه از 5 نقطه نشانگر چه میزانی از دانش زبان می‌تواند باشد؟
برای نشان دادن میزان دانش زبان بهتر است از اصطلاحات و تعاریف مرسوم استفاده کنید، مثلا سطح زبان را با B1 یا B2 یا با کلماتی مثل Proficient یا Fluent نشان دهید.[/cz_title]