انواع اقامت در حالت کلی به دو نوع موقت و دائم تقسیم می‌شود.

اقامت موقت

انواع ویزاهای کاری، تحصیلی، پیوست و … که اجازه اقامت طولانی مدت در خاک آلمان را می‌دهد ویزاهای اقامتی هستند که معمولا به ویزاهای تایپ D شناخته می‌شوند.

اقامت موقت تا پایان مدت اعتبار ویزای صادر شده اعتبار دارد. معمولا برای ویزاهای طولانی مدت مثل ویزاهای دانشجویی، کاری (با قرارداد) و پیوست، سفارت ویزای سه ماهه صادر می‌کند و فرد متقاضی باید ویزای خود را در خاک آۀمان برای مدت طولانی‌تر تمدید کند. تمدید ویزا بستگی به شرایط متقاضی و برای مدت معینی تمدید می‌شود مثلا برای کسانی که قرارداد کاری مدت‌دار دارند تا پایان تاریخ قرارداد و یا کمی بیشتر تمدید می‌کنند. در تمام طول مدتی که فرد با ویزای طولانی مدت در آلمان زندگی می‌کند دارای اقامت موقت است.

اقامت موقت یا همان طولانی مدت به زبان آلمانی Aufenthaltserlaubnis گفته می‌شود.

[cz_gap height=”30px” height_tablet=”10px” height_mobile=”5px”]
[cz_title id=”cz_38580″]

اقامت دائم

اقامت دائم به نوعی اقامت نامحدود هست که اجازه می‌دهد فرد بدون محدودیت زمانی در خاک آلمان زندگی کند.

افراد با ویزاهای اقامتی مختلف معمولا بعد از گذراندن مدت زمان معینی ویزای خود را به اقامت دائم تبدیل کنند. تنها ویزای دانشجویی امکان تبدیل مستقیم به اقامت دائم را ندارد و فرد دانشجو بعد از اتمام تحصیل و جذب بازار کار شدن و گذراندن زمان معینی می‌تواند برای تغییر اقامت خود اقدام کند.

تبدیل اقامت موقت به دائم معمولا بعد از 60 ماه صورت می‌گیرد مگر در شرایط خاص مانند

  • دارندگان بلوکارت که بعد از 21 ماه با داشتن مدرک زبان B1 آلمانی یا بعد از 33 ماه بدون مدرک زبان
  • کسانی که ثبت شرکت کرده و به صورت خوداشتغالی فعال هستند بعد از 36 ماه

معمولا اقامت دائم در ایران به صورت PR که مخفف Permanent Residency هست شناخته می‌شود، در زبان آلمانی به آن Niederlassungserlaubnis گفته می‌شود.[/cz_title]

[cz_gap height=”30px” height_tablet=”10px” height_mobile=”5px”]
[cz_gap height=”10px”][cz_image id=”cz_43758″ image=”1296″][/cz_image]
[cz_title id=”cz_48677″ cz_title=””]

شهروندی

شهروند کشور جدید شدن به معنای تغییر ملیت خود یا پذیرش ملیت دوم از کشور جدید است. در این حالت فرد متقاضی اول باید مدت زیادی در این کشور زندگی کرده باشد (در آلمان این زمان بین 6 تا 8 سال است) دوم اینکه باید در امتحان شهروندی آن کشور قبول شده باشد.

شهروند که در زبان انگلیسی به آن Citizenship گفته می‌شود در زبان آلمانی Staatsangehörigkeit خوانده می‌شود.

در ایران معمولا شهروندی را با گرفتن پاسپورت از کشور دوم یکسان می‌دانند، ولی در واقعیت فرد ابتدا باید شهروند کشور دوم شده باشد سپس می‌تواند برای دریافت پاسپورت از آن کشور اقدام کند.[/cz_title]